Wielki Zderzacz Hadronów znajdujący się w Szwajcarii w okolicach Genewy to największy na świecie akcelerator cząstek. Pracuje przy nim masa naukowców, z czego aż 800 pochodzi z Rosji. Mało kto jednak wie o tym, że niewiele zabrakło, aby Rosja sama miała swój własny akcelerator cząstek. Coś jednak poszło nie tak...

Około 100 kilometrów od Moskwy na terenie zamkniętego miasteczka naukowego Serpukhov-7 znajduje się gigantyczny, liczący sobie jakieś 21 kilometrów długości tunel, który tworzy wielki pierścień.


Jest on o 2 kilometry dłuższy od obwodnicy moskiewskiego metra i tylko 5 kilometrów krótszy od tunelu będącego częścią Wielkiego Zderzacza Hadronów. No właśnie, bo ten tunel miał być radzieckim zderzaczem cząstek.

W tej chwili jest on opuszczony i częściowo zalany (co jakiś czas wypompowywany jest z niego nadmiar wody), a na jego terenie spotkać można jedynie uzbrojonych strażników. Co jednak ciekawe, do konstrukcji wciąż doprowadzany jest prąd, zacznijmy jednak od samego początku.


Budowa zderzacza rozpoczęła się w 1983 roku. Cel budowy jednak nie był taki, o jakim możecie myśleć. Zderzacz wcale nie miał służyć nauce i rozsławieniu sowieckich odkryć na całym świecie. Miał on jedynie (jak to zwykle bywało w przypadku ZSRR i bywa obecnie w przypadku samej Rosji) stanąć tylko po to, aby to Związek Radziecki jako pierwszy na świecie wybudował coś podobnego.

Decyzja o budowie Wielkiego Zderzacza Hadronów w Szwajcarii została podjęcia w 1994 roku i w tym samym czasie zaprzestano prac nad budową rosyjskiego zderzacza. Zgniły Zachód znów zwyciężył...


Obecnie tunel stanowi atrakcję dla blogerów i poszukiwaczy przygód. „Turystyka przemysłowa” kwitnie tam w najlepsze, a zwiedzający mogą nawet przejechać się jedną z kilku wciąż działających tam lokomotyw.

Od głównego tunelu odchodzi kilka rozgałęzień. Jedna z odnóg skierowana jest w stronę oddalonego o tysiące kilometrów jeziora Bajkał na Syberii. To właśnie tam rozproszone cząstki miały być mierzone. Jednak nie przeprowadzono tam żadnego eksperymentu...

Rosyjska nauka została zdegradowana do roli wysypiska śmieci, ponieważ Putin, niezdolny do myślenia w inny sposób niż jego poprzednicy z czasów zimnej wojny, usiłuje odbudować potęgę Rosji za pomocą zastraszania i okazjonalnych napaści na kraje sąsiadujące. Nie zapominajmy również o propagandzie i o trzymaniu całego społeczeństwa za mordę.


Należy jednak zwrócić uwagę, że wykształcone elity Putina, od mera Moskwy Siergieja Sobianina po ministra gospodarki Antona Siluanowa, wolałyby dla Rosji nieco innej przyszłości. Chcieliby, aby ich ojczyzna przyciągała do siebie takie kraje jak Białoruś i Ukrainę za pomocą nowoczesnej, dobrze prosperującej gospodarki i odkryć naukowych, a nie poprzez podbój i trzymanie pod butem, jak za czasów sowieckich.

Są jednak zbyt podzieleni i za bardzo się boją, aby otwarcie sprzeciwić się swojemu liderowi, który jest zdeterminowany, aby zrujnować wszystko, czego jeszcze nie zniszczył. I tak to wszystko toczy się tam dalej. Prosto na kurs kolizyjny z brutalną rzeczywistością.